Banff

Vandaag stonden we om 08.55u, samen met een fiks aantal andere enthousiastelingen, voor het visitorscentrum dat om 09.00u open zou gaan. We wilden zo snel mogelijk een mooie trail uitzoeken en waren er voor ons zelf al uit dat het een lange wandeling zou gaan worden in plaats van een aantal kleintjes. Dit keer minder succes met een (andere) sportieve medewerkster. Ze omcirkelde iedere trail die op de lijst stond: "Yeah, it's very personal you know" Oké, daar zat wat in. Dan zelf maar op hoop van zegen de knoop doorhakken. Ons oog viel op een trail van 7-8 uur (met return) die redelijk zwaar zou zijn en een perfect uitzicht zou geven. Een mooiere combinatie zou het wat ons betreft niet kunnen geven.

Die mooiere combinatie bestaat ook niet. Blijkbaar hebben we het beste voor het laatst bewaard. Wat ge-wel-dig! Een mooie opbouw qua trail, maar ook qua uitzicht. Beginnend met vals plat dwars door het bos tot absolute kuitenkillers omringd door de Rocky's (inmiddels zijn we er, helaas voor onze enkels, ook achter waarom ze zo heten). Onderweg hier en daar wat mensen, maar vooral gewoon wij tweeën. Wel een aantal ruiters met paarden gezien (net ezels, aldus Bram. Stomme stommerd was dus gelukkig niet nodig) waar we echt van stonden te kijken dat die beestjes de padden hebben kunnen betreden. 

Al met al hebben we ons vandaag voor even weer op de Kilimanjaro gewaand. Er was weer dat gevoel van door een rietje ademen en flinke inspanning leveren (dat krijg je als je de 3000m nadert). En hoe we onszelf vorig jaar na die super ervaring ook beloofd hebben dat nooit meer te doen, zo geweldig was het vandaag weer. Wij houden gewoon van de bergen. Op de top (maar stiekem onderweg ook al de hele tijd) was het absoluut genieten. Daarna maar weer snel naar beneden, want het was er behoorlijk koud en ons water was op. Dit stelletje pannenkoeken had niks meer voor de terugweg. Slecht voorbereid? Nee, alleen niet goed genoeg. De mooie blauwe meren met stilstaand water hebben we gelaten voor wat ze waren, maar van de watervallen hebben we dankbaar gebruik gemaakt. Anticiperen op de omstandigheden noemen we dat. Wij hebben in ieder geval wederom enorm genoten en deze hike was letterlijk en figuurlijk (helemaal) het eind(e). Morgen mogen we nog een tochtje van 1.45u (waar we gelukkig, dankzij het uitzicht, nog geen genoeg van hebben gekregen) naar Calgary maken en dan vliegen we met pijn in ons hart terug naar Nederland. We zullen ons best doen het vliegtuig niet bewust danwel onbewust te missen. 

Ps: Wederom bedankt voor alle reacties. Het blijft leuk om die te lezen!